Í gær ákváðum við að taka einn
dag í viðbót í afslöppun svo að Óskar myndi nú alveg ná að
jafna sig. Við vöknuðum snemma eins og við gerum alltaf,
skrölltum niður á veitingastaðinn sem er hér á hótelinu okkar
og fengum okkur gómsætan morgunverð, brauð, egg, bacon, ferskir
ávextir og steiktir bananar (sem eru ekki svo góðir).
Næst ákváðum við að viðra okkur
aðeins og gengum út á eyjuna sem er hérna við vatnið sem
hótelið okkar stendur við. Hérna er allt morandi í litlum bílum sem nefnast Tuctuc og koma í stað leigubíla. Við ferðuðumst með svona apparati um daginn og þótti mjög gaman. Aðal tilgangur viðrunarinnar var meðal annars að fara og athuga hvort við
værum ekki örugglega bókuð í ferðina til Tikal sem við ætluðum
í um daginn þegar Óskar var veikur. Við höfðum bæði talað við bílstjórann sem kom og náði í okkur morguninn sem við upphaflega
ætluðum í ferðina, auk þess sem við vorum búin að koma við á
skrifstofunni til að breyta dagsetningunni. Þrátt fyrir þetta
vorum við bæði með þá tilfinningu að það væri ekki allt með
feldu og betra væri að athuga þetta í þriðja skiptið.
Sem betur fer fylgdum við
tilfinningunum okkar og athuguðum með þetta, því þegar við
vorum komin á ferðaskrifstofuna, þá var þar sami strákur og
daginn sem við fórum þangað fyrst til að breyta miðanum. Þegar
við fórum að spyrja hann út í hvort við værum ekki örugglega
bókuð á sunnudaginn (í dag) þá tók hann upp símann og hringdi
í manninn sem seldi okkur upphaflega ferðina þar sem dagsetningin
á vouchernum var náttúrulega ekki rétt. Þá varð hann allur
hinn erfiðasti og heimtaði að við borguðum honum 3200 ISK til
viðbótar bara fyrir það eitt að breyta vouchernum. Þegar við
vorum bæði búin að rífast við gaurinn í símann sögðum við
honum að það kæmi ekki til greina að láta hann hafa fleiri
peninga og að þetta væri skítafyrirtæki. Því næst gengum við
á aðra ferðaskrifstofu og keyptum okkur aðra ferð til Tikal
þegar við vorum búin að fullvissa okkur um að hún væri ekki í
samstarfi við hina apakettina.
Við kláruðum svo að ganga hring í
kring um eyjuna meðfram vatninu. Þetta vatn iðar af lífi. Þar
eru fullt af fiskum sem synda um í litlum fiskitorfum auk
skjaldbaka. Fuglalífið blómstrar að sama skapi og við höfum séð
margar fuglategundir eins og skarfa, svölur, þyril, bléshænur,
sefhænur og hegra. Á vatninu siglir svo fólk á bátum ýmist með
ferðamenn eða til að veiða. Þegar við vorum komin af eyjunni
settumst við á bekki fyrir framan verslunarmiðstöð sem er hér
rétt hjá en bekkirnir eru á litlum steyptum palli sem nær aðeins
út í vatnið. Þar snæddum við sitthvorn ísinn og það vakti
mikla athygli hjá einni bléshænunni sem kom syndandi til okkar.
Óskar kastaði smá súkkulaði til hennar og okkur fannst alveg
magnað hversu frökk hún var og greinilega óvenju gæfur fugl því
það lág við á tímabili að við hefðum næstum getað snert
hana.
Eftir göngutúrinn fórum við aftur á
hótelið og slöppuðum af og fórum svo snemma að sofa því það
var ræs kl. 02:00 fyrir ferðalagið til Tikal.
Við vöknuðum spræk þegar klukkan
hringdi enda mikil spenna að fara loksins að sjá pýramídana í
Tikal. Þegar klukkan var rúmlega 3 var komið að ná í okkur á
hótelið og við keyrðum í ca 1,5 klst í átt að þjóðgarðinum.
Þegar við vorum komin í gegn um hliðið að honum tók við smá
akstur í viðbót. Meðfram veginum voru skilti á nokkurra metra
fresti um að hámarksökuhraði væri 45 km/klst og að fólk ætti
að passa sig á dýrunum sem gætu hlaupið yfir veginn. Heima á
Íslandi erum við með skilti sem vara okkur við lausum kúm og
kindum á hinum ýmsu sveitavegum, en þarna voru skilti sem bentu á
að snákar, hjartardýr, maurætur, kalkúnar, apar og jagúar ættu
til með að leynast á vegunum.
Fornleifarnar í Tikal ná yfir mjög
stórt svæði eða um 16 ferkílómetra og hafa fundist um 3000
rústir á svæðinu. Fornleifarnar liggja í láglendi í frumskógum
Guatemala. Þjóðgarðurinn er á verndarská UNESCO.
Þegar bíllinn var loksins stöðvaður
fórum við öll út og inn í myrkrið. Síðan fylgdum við
leiðsögumanninum okkar inn í frumskóginn. Það var rosalega
sérstök tilfinning að ganga um í alvöru frumskógi í niðamyrkri
(fyrir utan örfá vasaljós). Við gengum undir risastórum trjám
sem þökktu oftast himininn svo ekki sást út um þau. Í kring um
okkur heyrðum við öskrin í öpunum sem trjóna í trjátoppunum.
Rætur trjánna lágu allsstaðar við lappirnar á okkur og ekki
leið á löngu en að moldarstígurinn sem við gengum á var komin
upp á buxnaskálmar hjá okkur. Við kepptumst samt við að vera
sem næst leiðsögumanninum þar sem hann dældi út úr sér
fróðleik um Mayana sem bjuggu þarna og dýrin sem lifa þarna í
dag. Hann bað okkur samt um að fara varlega og gæta að því hvar
við stigum niður því þarna væru margar tegundir snáka og
einhverjar þeirra eitraðar. Hann sagðist sjálfur hafa séð 17
mismunandi tegundir snáka þarna í þjóðgarðinum og vildi frekar
missa eina mínútu í lífinu heldur en að missa lífið á einni
mínútu. Það fannst okkur rosalega góð speki og gott veganesti.
Þegar klukkan var að ganga 6 gengum
við upp tæpar 200 tröppur upp á einn pýramídann til að verða
vitni af sólarupprásinni. Inga var samt eitthvað að flýta sér
og sprengdi sig á leiðnni (sem gerði að sjálfsögðu illt verra
og hún varð að sjálfsögðu síðust ásamt Óskari sem vék að
sjálfsögðu ekki frá henni). Við settumst svo niður til að sjá
sólarupprásina en þar sem það var skýjað og mikið mistur í
loftinu (vegna 85% raka) þá sáum við bara ljósaskiptin færast
yfir regnskóginn á sama tíma og við heyrðum skóginn vakna.
Við héldum svo áfram að fræðast
með leiðsögumanninum. Á einum tímapunkti fékk Inga skyndilega í
magann og þurfti að hlaupa á salernið og við það týndum við
hópnum. Leiðsögumaðurinn sagði samt við Óskar að við ættum
að hitta hann á the main plaza. Við reyndum að leita að hópnum
okkar á leiðinni á torgið en raddir virtust koma úr öllum
áttum. Þar sem leiðsögumaðurinn hafði gaman af því að tala
og stoppa þá gáfum við okkur góðan tíma til að koma okkur
þangað. Á leiðinni skoðuðum við villta apa í trjánum og
ýmsar fuglategundir. Við höfðum svo ágætis tíma til að skoða
okkur um á torginu áður en hópurinn okkar kom. Fljótlega kvaddi
leiðsögumaðurinn okkur og við fengum frjálsan tíma þangað til
bíllinn okkar átti að fara kl. 11.
Við röltum upp á eina rústina þar
sem við sáum vel yfir torgið. Þar settumst við niður og fengum
okkur morgunmat. Ekki leið á löngu þar til við vorum umkringd af
fuglum sem samkvæmt fuglabókinni hans Óskars heita Brown Jay. Þeir
voru greinilega vanir því að geta sníkt brauðbita frá
ferðamönnunum sem setjast þarna. Við gerðum það sama (þrátt
fyrir að það megi ekki) því það auðveldaði Óskari að ná
góðum myndum af þeim. Páfagaukar kölluðu í trjánum og aparnir
öskruðu í kring. Algjörlega magnað!
Við gengum svo niður á torgið aftur
og sáum þá að þar var kominn hópur af Mayum sem hringaði sig í
hring um fórnar-/eldstæði fyrir framan stærsta pýramídann. Ekki
leið á löngu þar til þau fóru að færa fórnir með því að
fara með einhverskonar bænir og blessa reykelsiskúlur sem þau
voru með. Síðan kveiktu þau á kertum og kveiktu svo í
reykelsiskúlunum sem skíðloguðu á meðan þau fóru með fleiri
bænir. Okkur fannst alveg stórmerkilegt að fá að verða vitni að
þessu.
Næst gengum við í áttina að
rútunni en það tók mikið lengri tíma en við gerðum ráð
fyrir því nóg var að sjá á leiðinni. Fleiri apar voru hangandi
í trjánum, spætur voru goggandi í trjáboli, maurar gengu um eins
og herflokkar í beinum línum, einhverskonar frændi maurætunnar
hljóp um á milli tjrábolanna og toucanar flögruðu í
trjátoppunum. Við urðum svo heilluð af þessum stað að við
ákváðum að ganga í átt að bílnum og athuga hvort við kæmumst
ekki með einhverjum bíl sem færi seinna. Við fengum leyfi til að
fara með bíl kl. 12:30 og því fórum við aftur inn í
frumskóginn að skoða meira.
Við erum bæði sammála um að þessi
dagur sé sennilega sá besti það sem af er þessu ferðalagi og sá
sem kemst einna næst “vá faktornum” sem við urðum fyrir í
Macchu Picchu í Perú árið 2010. Ef við hefðum getað þá
hefðum við viljað vera allan daginn þarna í frumskóginum og
virða fyrir okkur lífið í sínu villtasta umhverfi.
Þegar við vorum komin á hótelið,
enn í skýjunum yfir þessari lífsreynslu, steinrotuðumst við.
Við vöknuðum ekki fyrr en farið var að þrífa íbúðina við
hliðina á okkur og færa til rúm og aðra innanstokksmuni. Við
gerðum okkur svo gott kvöld og röltum niður á veitingastaðinn
þar sem Óskar verðlaunaði sig með piparsteik og Inga prufaði
mat innfæddra, Tortillasúpu.
Á morgun tekur svo við 9 klst.
rútuferð til Guatemala city, höfuðborgar landsins.
Kveðja úr Sæluhlíð :D
SvaraEyða